Κούβα:Ταξίδι ζωής....

οπου θα βρειτε και τις καλυτερες τιμες.Βγαινοντας πηραμε ταξι,μια chevrolet 1952 για να παμε στο la bodeguita del medio για φαγητο και μοχιτο εννοειται.Το φαγητο ηταν εξαιρετικο αν και ακριβο για τα δεδομενα της χωρας,φαγαμε μοσχαρι σβησμενο με ρουμι και χοιρινο με σαλτσα ανανα,ρυζι με μαυρα φασολια σαν συνοδευτικο και σαλατα με αγγουρι,καροτο,λαχανο και αβοκαντο.

Την επομενη μερα πηγαμε με ταξι στο σταθμο λεωφορειων της viazul για να παμε στο vinales[να σημειωσω εδω οτι ολες οι μετακινησεις μας εγιναν απο την viazul και ειχαμε κλεισει τα εισιτηρια διαδικτυακα κατι που μας εκανε καλο γιατι ειδαμε τουριστες να μενουν εκτος γιατι δεν χωρουσαν αρκει βεβαια να ειστε εκει 1 ωρα πριν για να κανετε check in]ενα υπεροχο μερος που ηταν οτι πιο ομορφο ειδα στη χωρα.

Ειχαμε κανει κρατηση στο casa Omaida Rodrigez η οποια μας περιμενε στη σταση του λεωφορειου κρατωντας το ονομα μου και απο την αρχη καταλαβα οτι προκειται για μια εξαιρετικη γυναικα πολυ ευγενικη και οπως αποδεικτηκε εξαιρετικη μαγειρισσα,με μολις 20 cuc τη βραδια 4 για πρωινο και 8 για μεσημεριανο.Μολις φτασαμε μας ετοιμασε φαγητο και αμεσως φυγαμε να δουμε το χωριο το οποιο ηταν υπεροχο και τα σπιτια ολα σε εξαιρετικη κατασταση καμια σχεση με την παλια πολη της Αβανα.

Στη συνεχεια και εχοντας ενθουσιαστει ξεκινησαμε να παμε με τα ποδια στο προιστορικο μνημειο που απειχε περιπου 3 χιλιομετρα,για εμας δεν ηταν τιποτα καθως η φυση μας ειχε παρασυρει και δεν καταλαβαιναμε απο κουραση.Στο δρομο σταματησαμε σε ενα σπιτι στη μεση του πουθενα,δηλαδη η γυναικα μας φωναξε να περασουμε να μας κερασει και να μας δειξει τα ζωα τους,ειχε τα παντα γουρουνακια,αγελαδες,και πολλα αλλα μας κερασε ενα φυσικο χυμο λεμονι.Κατσαμε περιπου 1 ωρα συζητησαμε μαζι της,μας ειπε οτι μπορει να ειναι φτωχοι αλλα οτι τρωνε ειναι παραγωγης τους και ζουνε απο τα ζωα αλλα και πουλωντας στους τουριστες απο καφε παραγωγης τους μεχρι πουρα που φτιαχνει ο πατερας της.Για να την βοηθησουμε μιας και μας ειπε οτι δεν εχουν ρουχα της ειπαμε το βραδυ να ερθει στο casa για να τις δωσουμε μερικα ρουχα,αλλωστε εκεινη τα εχει περισσοτερο αναγκη,πραγματικα ηταν απο τους πιο αυθεντικους ανθρωπους που συναντησα.

Φτασαμε στο προιστορικο μνημειο το οποιο ενταξει δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο αλλα αξιζει να το δεις,Στη συνεχεια επιστρεψαμε με horse-taxi μοναδικη εμπειρια και αυτη.

Η επομενη μερα ηταν μια απο τις καλυτερες του ταξιδιου καθως ειχαμε κανονισει να παμε για βολτα με αλογα στην κοιλαδα για 4 ωρες μολις 20 cuc!!Τα αλογα ειναι η αδυναμια μου και διασχιζοντας περιπου 20 χιλιομετρα μεσα σ'αυτην την βλαστηση ηταν απλα ονειρο.

Αλλα το καλυτερο ηταν οτι εμεις δεν πηγαιναμε οπως οι αλλοι τουριστες σιγα σιγα μιας και εχουμε καποια εμπειρια αλλα καλπαζοντας,πραγματικα δεν θα το ξεχασω ποτε!!

Σταματησαμε σε μια καλυβα απο αυτες που αποθηκευουν τα καπνα,που βεβαια ηταν αδειες γιατι δεν ειναι η εποχη τους,σε μια σπηλια που στο εσωτερικο της υπηρχε μια φυσικη λιμνη χωρις ομως να κολυμπησουμε,και αλλη μια σταση σε ενα κατι σαν μπαρ για να δροσιστουμε,με μια coco-loco καρυδα με ρουμι και μελι.Για μενα το βιναλες ειναι το ομορφοτερο μερος της χωρας.

Ασφαλως επιστρεψαμε κουρασμενοι και πεινασμενοι αλλα το φαγητο μας ηταν ετοιμο και πεντανοστιμο.

Την επομενη μερα πηραμε ταξι για να παμε στη σπηλια του ινδιανου δεν μπορω να πω οτι ειναι κατι το ιδιαιτερο αλλατο τοπιο ειναι εκπληκτικο,και η βολτα με τη βαρκα στο εσωτερικο κανει την επισκεψη πιο διασκεδαστικη.

Γυριζοντας στο χωριο περιπλανηθηκαμε στους δρομους του και σε μια υπαιθρια αγορα οπου πηραμε καποια σουβενιρ και κατσαμε σε καποιο καφε για να χαλαρωσουμε,και το βραδακι πηγαμε στη πλατεια του χωριου οπου υπαρχει ενα υπαιθριο κλαμπ με λατιν μουσικη και πηραμε μια γευση.Να πω οτι εδω ειχα και την πρωτη μου επαφη με το διαδικτυο,μιας και μου ειχε λειψει,πηγα λοιπον σε ενα καταστημα της etecsa αγορασα 2 ωρες ιντερνετ με 2 cuc η ωρα και καταφερα να επικοινωνησω με τους δικους μου αλλα και να ανεβασω οσες φωτογραφιες ειχα βγαλει μεχρι εκεινη τη στιγμη πραγμα που εντυπωσιασε.
Την επομενη μερα βγηκαμε μια βολτα με τα ποδια προς τη κοιλαδα για να την χορτασουμε αλλα γυρισαμε γρηγορα καθως η ζεστη ηταν μεγαλη και ερχοταν μπορα,οποτε αραξαμε στις κουνιστες πολυθρονες του casa με μπυρες και απολαυσαμε τη βροχη αλλα και τις βροντες,εκει καπου ερχεται η Οmaida και μας λεει να βγαλουμε οτι εχουμε απο τη πριζα γιατι υπαρχει κινδυνος να καει,πεταγομαι σαν ελατηριο γιατι εχω το κινητο στη φορτιση το οποιο ευτυχως τη γλιτωσε οχι ομως ο ανεμιστηρας του δωματιου και μια λαμπα.

<< Επόμενη σελίδα .... Προηγούμενη Σελίδα>>